-ya aşktan ölürüm ya aşktan-

insan aşk acısını çok güzel anlatıyorda, aşkın mutluluğunu bir türlü dökemiyor kelimelere. Ben dökemiyorum en azından. Dilimden düşmeyen tüm sevgi sözcükleri, yazmaya gelince geri geri kaçıyor. Çünkü yazarken "seni seviyorum"lar yetmiyor. O kelime tek basına okunurken çok boş, onu söylerken sesin titremeli, gözlerin onun gözlerine kilitlenmeli hafiften dolmalı ama ışıl ışıl bakmalı, heh işte böyle çok hoş böyle anlamlı... şimdi ben buraya binlerce "seni seviyorum" yazsam "vay be aşka bak" dermisiniz? demezsiniz. Ben de demem. Aslında buram buram aşk kokmalı benim satırlarım da ama yapamıyorum. Oysa ki ben bu aralar damdan düşer gibi aşığım, başımdan kova boşalmışcasına sırılsıklam... Kör ebe oynar gibi bağladım gözlerimi ve elleri uzattım sana doğru hadi sevgilim tak kelepçelerimi... O kadar güvendim işte, ister bir uçuruma bırak şimdi beni istersen sar sımsıkıca... ya aşktan ölürüm ya aşktan seninle bu yolda...